Wie zorgt er voor jouw ouders?
Iedereen wil het beste voor zijn of haar ouders. Je wilt er zijn zoals zij er voor jou waren, maar tegelijkertijd wil je niet opgezadeld worden met een full time zorgtaak. In Nederland hebben we een zorgsysteem dat hier rekening mee houdt. Maar dit systeem werkt lang niet altijd. En lang niet voor iedereen.
Een zorg voor later bestaat uit twee ontroerende en prikkelende verhalen over zorgen voor je ouders en ouderen in onze snel veranderende samenleving. De monoloog Yemma (naar het bekroonde boek van Mohammed Benzakour) schetst een poëtisch beeld van een zoon van een Marokkaanse moeder. Na een herseninfarct van zijn ‘yemma’, is hij ineens de verzorger geworden en raakt verloren in het doolhof van Nederlandse ziekenhuizen, therapeuten en zorginstellingen die niet berekend zijn op patiënten zoals zij. In het hoopvolle Mag ik je zoon noemen volgt documentairemaker Abdelkarim El-Fassi de 97-jarige mevrouw Mes en sociaal ondernemer Salim. Zij is een oer-Hollandse, levenslustige bejaarde die geen familie meer heeft en hij een eigenzinnige restauranthouder die het zorgsysteem probeert te veranderen door het zelf te doen. Ze bouwen een bijzondere vriendschap op. Zij laat hem dichterbij komen dan veel andere mensen in haar leven. Andersom wordt mevrouw Mes een soort moeder voor Salim.