De zusjes Papin werkten als dienstmeisje bij de familie Lancelin in Le Mans en stonden bekend als perfecte dienstmeisjes. Wanneer meneer Lancelin op 2 februari 1933 ’s avonds thuiskomt treft hij zijn vrouw en dochter in de gang aan in een bloedplas. De meiden hebben hen vermoord en het hele huis kort en klein geslagen. Vervolgens hebben ze zich gewassen en zijn samen in één bed gaan liggen. 

Jean Genet las dit artikel in de gevangenis en schreef Les Bonnes met de medegevangenen als acteurs in zijn hoofd. In de voorstelling van Dood Paard worden de zussen gespeeld door Marloes IJpelaar en Manja Topper en Madame door de Braziliaanse performer Rodrigo Batista. 

Twee meiden/ zussen zijn in dienst bij Madame. Als Madame niet thuis is spelen ze een rollenspel waarbij de éne meid Madame speelt en de andere meid haar eigen zus. Het is een spel om eindelijk wraak te nemen, maar ook om beurtelings een keer Madame te kunnen zijn én de ultieme, perfecte meid te spelen. Het is een spel tussen klassen waarbij de vaak onzichtbare onderklasse de bovenwereld ontmoet, vergelijkbaar met de onlangs meermaals gelauwerde film Parasite van Bong Joon-ho. Madame wordt in dit spel verheerlijkt als een Maria, maar ook vernederd en vertrapt. 

Modeontwerper/ kunstenaar Bas Kosters maakt de kostuums die een belangrijke rol spelen in deze voorstelling. De meiden hebben een bijna fetisjistische relatie tot de kleren van Madame. Haar garderobe speelt een hele belangrijke rol. Ze kruipen om beurten uit de krochten van hun meidenbestaan en transformeren in Madame.