Populisme is aan de orde van de dag en het lijkt de enige vorm van politiek die nog werkelijk floreert. Het belang van feiten haalbaarheid en effecten op lange termijn maar relatief. Wie weet in te spelen onderhuidse ongenoegen, angst en onzekerheid krijgt de stemmers op zijn hand. En misschien terecht – want is het serieus nemen van de onderbuik niet de ultieme vertegenwoordiging van het volk? Partijen en politici van ‘de oude stempel’ lijken zich voor een duivels dilemma te bevinden: trouw blijven aan een inhoudelijk gedreven koers en terrein verliezen, of meegaan in de principes van stemmingmakerij en aandacht genereren. Maar is dat dan nog wel aandacht voor de ‘juiste’ zaak? En voor welke prijs?

We zijn gefascineerd hoe populisme zo goed kan gedijen onder de huidige omstandigheden. We zijn op zoek naar voorbeelden uit het verleden die wellicht een nieuw licht kunnen schijnen op de situatie van vandaag. Dus gaan we terug. Terug naar een soort oerversie van de Nederlandse politiek. Nog voor de grondwet, voor de monarchie, voor het parlement of democratie. Ja, zelfs voor de term populisme was uitgevonden. Een periode waarin onderbuikgevoelens domineerde, waarbij een mogelijke dreiging van buitenaf de verdeeldheid van de mensen binnenin ‘De Hollandse Tuin’ verder aanwakkerde. We maken een sprong naar de Gouden Eeuw.

The Golden Age Is Over vertelt het verhaal van de Amsterdamse topdiplomaat en burgemeester Coenraad van Beuningen in de aanloop het jaar 1672. 1672, het zogenoemde ‘rampjaar’, waarin het redeloze volk, de radeloze regering en het reddeloze land ternauwernood aan de ondergang ontsnapt. Oorlog staat voor de deur: de Engelsen komen over zee, de Fransen vanuit het zuiden en de Duitsers uit het oosten. In de Nederlanden woekert een strijd tussen remonstranten en de protestanten over de juiste naleving van Het Woord. Een strijd die al snel wordt overgenomen door de machthebbers en zij die meer macht willen. Men moet kiezen: staatsgezind of prinsgezind. De angst groeit. De Amsterdamse beurs klapt in elkaar, bij de Gevangenpoort in Den Haag verzamelt zich een woedende menigte, klaar om de gebroeders De Witt te lynchen.

Het is tegen die politieke achtergrond dat Coenraad moet kiezen tussen ‘de Ware Vrijheid’ van zijn vriend Johan de Witt en het populisme van de oorlogsprins Willem III. Waar ligt loyaliteit als het gevaar niet alleen van buiten de landsgrenzen komt, maar ook vanbinnen? Wanneer beseft dat de mensen in de tuin niet zoveel verschillen van de varkens erbuiten? Wanneer het beest in paniek, het dierlijke in ons allen, ook bij jou naar boven komt je alle vastigheid die onze beschaving in stand houdt, lijkt te gaan verliezen.

De Hollanders vertellen samen met sounddesigner Kasper Tarenskeen, regisseur Jan Hulst en acteur Tim Linde dit tragische anti-heldenverhaal, waarin de politieke onderbuik voor de ogen van het publiek wordt ontleed terwijl de dreigende adem van het roemrijke orgel zachtjes aanzwelt.